Özet Puan: 8/10
Merhabalaar,
Belki de bana bu sitede en çok önerilen ve en beğenildiği ifade edilen kitaplardan birine dair incelememle karşınızdayım. Birkaç belki bir hayli taş yemeye kendimi çoktan hazırlamış olarak kendi fikirlerime ve hislerime ihanet edemeyip Martin Eden vâri bir açık sözlülük ve hakikati dillendirme cesaretiyle karşınızdayım. Neden böyle bir giriş yaptım diye merak ediyor olabilirsiniz; çünkü ben bu kitabı bir yandan çok sevdim ama bir yandan da acaip şekilde katlanamadım. Uzun uzadıya incelemeyi okumak istemeyenler için öncelikle kısa bir özet olarak ifade ediyim:
Kitap, edebi ve his derinliği olarak gerçekten çok kaliteli bir eser. Aynı zamanda öykünün kurgu ve akışı da çok ama çok güzel. Hem karakterleri hem onların hislerini hem başına gelenleri gerçekten merak edip, edilen merakın altından da hakikaten dolu bir hikayeyle kalkmayı başarabilen gerçek manada kaliteli bir eser. Zaten alıntılarından ve zevkine beğendiğim birçok arkadaşımdan ağır öneriler alarak bu kitaba yönlendirildiğim kadar iyi bir eser. Beni zorlayan ve benim için tek eksiği olan bir yön var bunu da aşağıda biraz detaylı bir şekilde açacağım. Eğer iç muhakemeleri duymaktan çok sıkılan biri değilseniz ve insana dair acı ve hisleri okuyup hissetmeyi seviyorsanız bu kitabı kesinlikle okumalısınız. Hayata dair önemli çıkarımlar da yapılabilecek, edebi ve insani yönü çok kaliteli bir kitap. Gelelim biraz daha detaylı incelememize:
Eserle alakalı olarak şöyle bir sıkıntı yaşadım ki, ben kitabın başında Raif Bey'e inanılmaz bir saygı ve hürmet duyarken kitabı okudukça Raif Bey'e katlanamamaya başladım. Bu tamamen kişisel bir şey, sorun Raif Bey'de değil bende diyeceğim ama aslında çok da öyle değil Raif Bey'in halihazırda büyük sorunları var ve kitap bunu mükemmel aktarmış dolayısıyla şöyle ifade edeceğim "Sorun kitapta değil bende" :).
Raif Bey'in travmaları ve bunların üzerinde çok ciddi psikolojik yansımaları var ve bu hal benim gerçek hayat ya da kitaplarda en katlanamadığım şey. Sürekli bir endişe ve korku hali içerisinde Dünya'yı kendi kafasının içinde yaşayıp her şey ama her şey için derin bir çaresizlik hali içinde sürüklenip gitme hali. Bunu okumak da maruz kalmak da şahit olmak da benim için çok zor. Böyle kaliteli bir kitapta bile bu hal beni sık sık gerçekten yordu. Aslında bu incelemeye başlarken puanımı 7/10 olarak vermeyi düşünüyor idim ama bir yandan da incelemeyi yazdıkça Raif Bey'e katlanamayışımın bile aslında yazarın gerçek bir başarısı olup o tarz bir ruh halini mükemmel şekilde yansıtması olduğunu daha açık bir şekilde farkettim ve bu yüzden kitaba olan puanımı bir puan daha arttıracağım :).Şunu da eklemeden geçemeyeceğim ki Sabahattin Ali hakkında geniş malumata sahip değilim ama gerçekten Raif Bey ile benzer psikolojik yatkınlıkları yoksa bir şaheser ortaya çıkarmış diyebilirim. Tüm o iç mücadeleleri ve o insanı takatsiz bırakan, bitmek tükenmek bilmez endişeleri yaşamayan birinin bu derece iyi aktarabileceğine pek de emin değilim. Bunu yaşamayan biri yapınca ya eğreti duracak şekilde saçma ileri gidişler ile ya da bazı yerlerde düşünülüp aktarılmış ama bazı yerlerde eksik kalmış ve farkedilememişlik hissi ile karşılaşırdık ama Raif Bey'in hayatının her alanında hayatı yaşayış şeklini mükemmel şekilde aktarıyor Sabahattin Ali.
Raif Bey'e ve Maria Puder'e gelirsek günümüzde ilişki ya da hayat üzerinden cinsiyetçi ayrımlar ve zulümler yapılmamak adına mücadele verilirken cinsiyet karakterleri üzerinden de bir hayli erozyona uğradığımızı düşünüyorum ve bunu beni çok rahatsız ediyor. Toksit maskülenite ve toksik feminenite evet çok sıkıntılı durumlar ama maskülenite ve feminenite hayatı belki de yerinde ve rengarenk ve tatlı kılan en ana kolonlardan biriyken cinsiyet karakter ve rolleri yok sayıldığında bu renk ve derinliğin ciddi şekilde zedelendiğini düşünüyorum. Ve evet farkındayım Raif Bey zaten ciddi travmalar neticesinde böyle ama ben onun bu halini okurken ciddi manada yoruldum. "Seviyorsan git konuş abi" kadar basit ve sığ bir yerden değil ama sevgi ve aşk yolunda fıtri şekillerde maskülenite ve feminenitenin varlığının ilişkiyi besleyen atar damarlar olduğunu ve iki tarafı da birbirine çekip bağlayan şeyler olduğunu düşünüyorum ve bu kitap da aslında bunların sorunlu oluşlarında yaşanabilecek ve yaşanamayacak hayat ve hisleri anlatıyor aslında.
Sevginin her şeyden daha özel ve kıymetli olduğunu ve onu yitirmemek için zamanında ve doğru şekilde nelerin göze alınması gerektiğini bize çok iyi anlatabilecek bir kitap. Edebi dili yazım kalitesi gerçekten üst düzeyde. Raif Bey ve Maria Puder özelinde benim hissettiğim hisleri ve zorlanmayı yaşasanız da yaşamasanız da okumaya değer bir kitap. Bana tavsiye eden tüm dostlara teşekkür ve selamlar ile sizlere de tavsiye edilir efendim.
Kitapla alakalı fikir mülahazasında bulunmak isteyenlere kapımız açık efendim :)
