Konfor, yaşandığı sırada anlatılması en zor şeydir. Konfor alanı içindeyken atmosferimiz sanki kapkalın bir gamsızlık tabakasıyla kaplıdır. Bizi o alandan çıkarabilecek bütün ihtimallerin kafasını o atmosfere sürte sürte eritiriz. Rahatla, rahatla! Kim mutsuz olmayı ister ki zaten? Konfor alanımızdan bizi çekip çıkartmak için uzanan elleri bir bir reddedişimiz, sahte mutlulukların oluşumuzdan değil mi? Oysaki hesaba katmadığımız bir şey vardır. Bilinçli tek bir mutsuzluk, bilinçsiz çoğu mutluluktan yeğdir.