Neredeyse aynı dönemde yaşamış olan büyük dengbejlerin hayatını ve sanatını konu alıyor. Rıfate Dâre, Evdalê Zeynike, Ape Kado, Ahmede Fermane Kiki ve Alihan gibi daha niceleri yaşamın sillesini yemiş acı ve üzüntülerini kılamlarıyla dile getirdiler. Dengbejlerin yanında zamanında Cizirâ botan' dan sürgün edilmiş Bedirhan var o da diline duyduğu derin özlemi gidermek için Kiki' yi sınırdan Suriye'ye getirtiyor. Şam' da “Hawar" adında dergi çıkardılar.Uzun yıllardan bu yana, devamlı baskı, yasak ve tehdit altında yaşayan bir dilin kelamı hep acı ve hüzün dolu oluşu da şaşırmıyor. Devamlı rencide edilen, devamlı ölüm tehlikesi hisseden, gelişmesini engellenen bu dil, güzelliklerini, zenginliklerini, değer ve erdemlerini acı ve hüzün aracılığıyla dile getiriyor. Bu dengbejlerin ortak noktası da dilleriydi. Onlar için dil, duyguların anayurduydu. Zamanla değişen ve gelişen dünyada milletlerinin belleği olan dengbejler ölüyordu. Bunları bilmenin yanında dengbejleri unutmamak için sürekli anmamız ve zenginliklerimizin farkına varmamız adına harika bir eser.

DengbejlerimMehmed Uzun · Gendaş Kültür · 20041,706 okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.