Orhan Kemal bu eserinde Çukurova insanının yaşam tarzını, konuşmasını,insan ilişkilerini, toplumsal yaşamını ve hatta dine bakış açısını ustaca kaleme almış. Yaşını almış topal bi eskicinin bir yandan emeklilik hayalleri kurarken öte yandan geçmişe duyduğu acı özlemi her satırda hissedebiliyorsunuz.
Bipolar denebilecek düzeyde duygudurum değişiklikleri yaşayan baba,uysal bi abi hırçın bi kardeş ve gençliğin hevesiyle yanıp tutuşan bi kız çocuğu. Aile ilişkileri yansıtılırken olası farklı senaryolar kardeşlerin karakter çeşitliliği sayesinde tek bi ailede sunulmuş oluyor.
Evde erkeğe bakış açısı, mahalle kadınları ve çarşı esnafının tutumu, mevsimlik işçilerin hayatı derken dönemin toplumsal dinamiklerinin içinde buluyoruz kendimizi bi anda.
Yaşanan her travmada kopma noktasına gelen aile bağlarının yanı sıra Allah kelimesi dilden düşmese de küfrün bininin bir para olduğu romanda inanç ve maneviyatın bu kadar eksiltmesinin belki de tek nedeni var o da YOKLUK..
Alıntılar: Herkes yalnız kendini, kendi çıkarını düşünüyordu. Varsa oğlanlar yoksa oğlanlar. Dünyada sanki yalnız oğlanları vardı. Oğlanlar ne derse eninde sonunda o oluyordu. Kız geleceğine keşke bir kalıp sabun gelseydi. Elde, çamaşırda eriyip gider dünyaya rezil olmazdı.
