İnsancıklar.
‘Cık’ eki = henüz olamamış, küçümsenen.
Peki nedir ki bizi insancıktan insan yapan Dostoyevski insanın temel ihtiyaçlarını anlatıyor aslında bize. Toplumun insancık diye tanımladığı yoksul kitlenin, kendilerine bir varoluş amacı bulmaya çalışmalarını. Onlar maddi açıdan yoksul olabilirler ama tek ihtiyaçları sevgi. Ana mesaj ‘sevgi yaşamın temelini oluşturur’. Başroldeki 2 karakterimiz çırpınsalar da her durumda birbirlerini tutunmayı biliyorlar. Kendilerinden fedakarlık yapıp karşı tarafı beslemeyi de.
Ama yazar, bize bunun bir yere kadar olduğunu, kitabın sonunda, sarsıcı bir şekilde de gösteriyor. Evet üzüldüm ama yoklukta kendini aşağı görmekten bıkmışlığın verdiği hisle insan ne kadar doğru karar verebilir meçhul.