Mevlana acıdan kavrulmuş bir kelime ile başlıyor konuşmaya. İkimiz de Allah’a hemence koşmak istiyoruz.
“Birbirimize bakarak geçelim,”diyor, “Bu dumansız ateşlerin içinden.”
“Ne olacaksa olsun artık. Varalım huzura, ağlayalım. Gözyaşlarımız o tertemiz inciler gibi aksın sonsuzluğa…”
“Yoruldum.”diyor Mevlana, “Çok yoruldum bu dünya bedenimin içinde. Sessizliğin tenha sessizliği içinde birlikte namaz kılsak, manevi iklimlerin içinde kaybolsak seninle.”
Gel diyorum, tutuyorum elinden, ayağa kaldırıyorum ve Sema ediyoruz iki can.
“Asli günah diye bir şey yoktur. Bu safsatayı şeytan işledi beyinlere. Böylece pisliğini örttü şeytan.
O, günahına ortak arıyor.”
Sayfa 77 - Kapı Roman YayınlarıKitabı okudu
·
2 plus 1
·19 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.