Dışarıdan bakınca her şeyin muntazam göründüğü hani o kusursuzca yaratmaya çalıştığımız rutinlerle dolu hayatta da bir insan ölmek isteyebilir mi? Cevap vereyim: elbette. Çünkü bazen fark etmeden hayatın bizzat kendisinden kaçmak için oluşturduğumuz o tekdüze rutinler bir bakmışız hayatımızın tamamı oluvermiş.. Ve tıpkı bir kafesteymişcesine sıkıştırıp bırakmış bizi öylece. Ne istediğini neyi umduğunu unutup yolunu kaybetmiş insan. Ailesinden sevgi gördüğünü ve özenle büyütüldüğünü düşünmüş önce, bu sevginin onu acı gerçeklerden izole ettiğini ve bi gün onlarla karşılaştığında nasıl afallayacağını fark edene dek.. güzelliğini aklına getirip kusursuz olduğunu düşünmüş sonrasında da ,aslında o güzelliğin saf sevgiyi elde etmeye yetmeyeceğini anlayana dek.. bunca çetrefil içinde istemiş işte ölmeyi onu da anlamak lazım,tabi bu daha eenn başlarından esintilerim yoksa hikayenin sonlarında sizi bambaşka mucizeler bekliyor:) iyi okumalar dilerim.
