Doktoru, zaman boşluğu dolduracaktır,diyerek teselli etse de bu ,sadece içindeki üzüntü ve öfkeyi büyütmüştü.Çocuk sahibi olma imkânını elinden alan ilaçlar, bunu yapmak için gereken içgüdüleri yok etmeyi başaramamıştı .Bu doymak bilmez açlığını yıllarca bastırmaya uğraşmıştı .
Şimdi altmış bir yaşına yaklaşmasına rağmen, ne zaman bir anne ile çocuğunu görse içinde hep bu boşluğun acısını hissediyordu.
Sayfa 128 - Altın KitaplarKitabı okudu
·
143 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.