Garip bir soruyla , üzerine giden bir soruyla herkes karşındakini , hayatındakini özellikle kendini bir tık anlayabilecek.. Bu kitabı okumaya başlarken ne Nemrut kadın ya , ay insan kendine bakar , adam ne korkak ya vs vs okuyordum. Farkında olmadan Ön Yargımı konuşturmuşum. Kitap ilerledikçe aslında çevremizde aile birliği(!) bozulmasın adı altında ne kadar sorunlu insanlar birbirine tahammül etmiş, hayatlarından nasıl vazgeçmişler görmemişiz. Hani diyoruz ya hep ya 40 sene evli kalıp boşanacak ne buldun? Diye aslında ne cahilce bir düşünceymiş. Sabrı taşmıştır belki, vadesi dolmuştur artık hayatında. Mesela dedelerin sürekli eskilerini anlatmalarına da sıkılıyoruz , uyuz olabiliyoruz. Halbuki zamanında kimseye anlatamamışlar. Hiç onların derdi olmazmış gibi bakmışız hep. Ya da anne-babalarımızın acaba istediği çocuklar mıyız, istediği evliliği mi yaşıyorlar , istedikleri hayat bu muydu? Kitapta bir cümle vardı. Babalar evlatların yanında ağlamaz , anneler zaten sessizce kızdıkça ağlarlar.. Öyle ki kendi bakış açımızı kendi hayatımıza çevirirken empati yapıp hiç müsade etmemişiz hayatlarını yaşamalarına. Her kitap anne babaya ders verir öyle değil mi ? Bu kitap bence birazda evlatlara ders veriyor büyüklerin de bir sürü derdi var diye. Gelelim diğer bir duyguda içimizde söylenmeyen cümleler. Bazen kendi içimizde kavgalar ediyoruz, sevgimizi öfkemizi içimizde yaşıyoruz. Aman ayıp olur kalp kırılır diye kendimizi duygularımıza hapsediyoruz. Toplumdan mı öğrendik susmayı dersiniz? Toplum mu dedi bize şşşt sırların içinde kalsın diye. Halbuki rezil olma düşüncesini bir kenara koyup duygularımızı dile getirsek , gönlümüzdekileri söylesek ne olurdu ki? Yalandan hayatlar kurup sessiz kalıp bir ömrü heba etmek yerine, doğruları konuşup yükümüzden de kurtulup hem kendimize hem sevdiklerimize zehir etmesek hayatı böylece toplumu da , sorunlu toplumu esasen iyileştirmeyiz miyiz? Konuşmak, anlamak , anlaşılmak çoğu yaraya iyi gelirken bazı yaraları oluşturmayacak bile.. Belki ütopik bir istek ama dilerim bir gün kimsenin saklı bir şeyi kalmasın , ayıp kelimesi en çok kendi günahlarımıza olsun .. Hayatlarımız da neşemiz hep doğrularımızdan olsun .. Her şeyi herkes bilmek zorunda değil , ama herkesi de sen bilmek zorunda değilsin . Hayatına dön , içine dön en çok kendine dön..

Söyleme BilmesinlerŞermin Yaşar · Doğan Kitap · 20234,096 okunma

·

220 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.