Kitapla ilgili kimse Munchausen by Proxy Sendromu'ndan bahsetmemiş sanırım, benim ilgimi bu kısmı çektiği için merak edip okumak istemiştim. Dizisi de varmış ama okumak daha rahat geldi oturup onca bölümü kim izleyecek allah aşkına. :)
"Munchausen by Proxy Sendromu (Bir Başkasına Yüklenen Yapay Bozukluk), çocuğun bakımından sorumlu olan yetişkinin çocukta hastalık belirti ve bulgularını yaratıp, çocuğu gereksiz tıbbi uygulamalara maruz bırakması olarak tanımlanan bir çocuk istismarı türüdür." İlgi manyaklığının bir başka çeşidi. Yanii "Aoooww tatlım ne kadar da cefakar iyi bir annesin." ile beslenmek.
Kitabımız ufak bir kasabada öldürülen kız çocuklarının cinayetleri ile başlıyor, bu kez kasabaya dönen kahramanımız genel kurgunun aksine kadın ve dedektif değil gazeteci.
Kahramanımızın cinayetlerden bir "yazı" peşinde koşmasını okurken aynı zamanda geçmişiyle, ailesiyle ve yaralarıyla yüzleşmesine tanıklık ediyoruz. Kitaba adını veren Keskin Şeyler aslında keskin kelimeler.
Kitabın sevdiğim yanı nazaran daha az değinilen "anne-kız" sorununa eğiliyor olması. (Oedipus bak işine kardeşim.) Annelerin sevgi, fedakarlık ve iyiliğini düşünmek görünümlü psikolojik şiddeti yeni yeni popüler olmaya başlayan bir konu.
Kitabın sevmediğim yanı çok kopuk olması, heyecanı gerilimi geçirememiş yazar bize. Sonunda bizi bekleyen şeyin ne olduğunu kestiriyoruz okurken ve sonuna kadar alakalı alakasız bir sürü şey var kitapta. Finaldeki sürprizi güzel de olsa kitabı kurtarmaya yetmemiş.
Yazarın 
Kayıp Kız kitabını okumamıştım filminde o şok etkisi yaratan sürprizi çok güzel yerleştirmişti örneğin.
Sonuç olarak güzel bir konu, kötü bir işleyiş. Pişman mıyım? Hayır.
·
103 görüntüleme
Kitabı okumadım, diziyi izledim. Onca bölüm yok, kısa bir yapım. Amy Adams olmasa izler miydim? Hayır. Dizide de kitaptaki kopukluklar devam ediyor aynı şekilde.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.