Jean Louis Fournier bu kitabında annesini anlatıyor tabiki o nüktedan üslubuyla...Yine harika. Küçüklüğümde ne zaman bir şeyler yazsam yada bir resim yapsam,iyi olmuş mu diye anneme sorma ihtiyacı duyardım.Ondan icazet almam şarttı.Kendisi hakkında yazmamla ilgili bugun ne düşünürdü acaba? Tedirginim,belki de kitabı sevmeyecek.Alkolik kocasından bahsedilmesinden gına gelmiş olmalı. Ketum ve çekingen olan kendisinden, hayali hastalıklardan, kederinden bahsedilmesini istemiyordur. Anneler günü için dikte ettiği övgü sözleri hariç,onu sevdiğimi asla söylemeyen benim hata mı telafi ettiğimi anlayabilecek mi? Çünkü onu özlediğimi. "Bir dakika otuz altı saniyelik bir mutluluk. Mutluluk asla daha uzun sürmüyor." "Bir çocuğun başına gelebilecek en kötü şey annesini kaybetmekti." "Annemiz defalarca öldü. Biz aralıklarla yetim kaldık. " Normalde çocuklar ağlar, yetişkinler değil. Hele anneler hiç,onlar ağlayan çocuklar avutmak için gelmişlerdir dünyaya."

Kuzeyli AnnemJean-Louis Fournier · Yapı Kredi Yayınları · 20171,520 okunma

·

51 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zehra Kalaycı