Bu kadar uzun polisiye okumayı çok özlemiştim. Yavaş yavaş ilerliyor, acele yok, merak ettiriyor ama her şey o kadar ince işleniyor ki okumayı bırakamıyorsun. İlk başta bir bocaladım. Karakterlerle pat diye tanıştım diye. Fakat sonrasında karakterleri tanıyınca o bocalama da gitti. İlk defa okuduğum bir yazar fakat yazım tarzını çok sevdim. Her şeyi açıklayarak, sadece cinayetleri göstermeden öğretici bir tarzda gidip, düşündüklerini bize de o anda aktarması, biriktirip biriktirip en sonda anlatmadan direkt vermesine bayıdım. Birlikte düşünüp, birlikte çözdük gibi hissettim. Şaşırttı mı? Şaşırttı. Beklediğim bir isim çıktı mı? Ama beklemediğim isim de çıktı. Konu içinse çocuklar olunca biraz kendimi çektim. Yani ismi bile çöp çocuk cinayetleri ve bu inanılmaz rahatsız ediciydi. Çocuklar üzerinden yetişkinlerin böyle dolaplar çevirmesi sinirlerimi bozuyor. Temelde baktığımızda hayalleri olan ve bunlara ulaşmak isteyen çocukların başına örülmüş ağların aslından hayatın içinden olduğunu bilmek sanırım daha çok yakıyor. Polislerin tutumu, yetkililerin davranışları aslında yabancı olduğumuz davranış da değil. O yüzden hayatın içinden aslında. Sinirler bozula bozula okudum. Olayların ilerleyişi, karakterlerin işlenişi çok iyiydi. Konu güzel işlenmiş, güzel ilerledi. Polisiye olmasına rağmen karakterler fazla da değildi. Bu da akılda karakterlerin kalmasına yardımcı oldu. Ve şüpheli listesi uzun değildi. Ve Marcianna bebeğim Trajan iyi ki kurtarmış seni

Çöp Çocuk CinayetleriCaleb Carr · Artemis Yayınları · 201780 okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.