Değişmeyen temel düşman, gerçek bir canayakınlık ve seve- cenlik yokluğudur. Bir çocuk sık sık yaralayıcı (traumatik) olarak değerlendirilen -aniden sütten kesme, arasıra dövme, cinsel deneyimler gibi-birçok şeye dayanabilir, ancak içten içe sevildiğini ve istendiğini hissettiği sürece. Bir çocuğun, sevginin gerçek olmadığını açıkça hissettiğini ve uydurma gösterilerle aptal yerine konamayacağını söylemeye gerek yok. Çocuğun yeterli sıcaklık ve sevecenlik alamamasının ana nedeni, annenin ve babanın kendi nevrozları yüzünden bunu verme yetisinden yoksun olmalarında yatmaktadır.
Sayfa 59 - Öteki yayıneviKitabı okudu
·
67 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.