Bu tıpkı dâhi sanatçıların eserlerinde bazen görülen bu çeşit manevi sahnelere benzer, insan bunları sonra bütün ömrünce içleri sızlayarak hatırlar. Mesela Shakespeare'in Othello'sunun son monoloğu, Yevgeniy'in Tatyana'nın ayaklarına kapandığı sahne yahut Victor Hugo'nun kaçak kürek mahkûmunun soğuk bir gecede kuyu başında bir çocukla, bir kız çocukla karşılaşması gibi; bunlar insanın kalbini bir defa deşti mi, artık yarası sonsuza dek kalır.
Sayfa 574 - Olympia YayınlarıKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.