Kitap zaten bir günde okunabilecek ince bir kitap, aynı zamanda bir üçlemenin de ilk kitabıymış. Başlarda çok sevdim ama sonrasında benim için vasat bir hale büründü. Genel olarak bakarsam okunabilir, okuması keyifli ama biraz abartıldığını da düşünüyorum. Cemre Demirel'in bir yayında kendisine sorulan soruya verdiği küfürlü bir cevap vardı ki sonrasında da çok paylaşıldı sosyal medyada o cevap. Bir takipçisinin cinsel yönelimler üzerine sorduğu bir soru karşısında Cemre Demirel öfkelenmiş ve ''Senin öyle dertlerin olamaz! Bunlar dertsiz batılı dertleri!'' demişti. Hem bu kitap hem de yakın zaman önce izlediğim bir Norveç (Oslo Üçlemesi) üçlemesinde ben bunu hissettim. Ergenliğimden beri sıkı bir A. Camus hayranı olsam da varoluşçuluk probleminin bu türü aslında biraz dertsiz batılı dertleri. Bu ülke varoluşçuluk problemi yaşamaya sıra vermeyecek kadar çok problem yaşatıyor sana AKP iktidarı sayesinde. Kitapta bir gün bir bisiklet kazası yapan sonra da hayatını tümden değiştirip ormanda yaşamaya başlayan bir adamın hikayesini esprili bir dille okuyorsunuz. Yazarın mizah anlayışını sevdim, yer yer verdiği mesajlar da güzel, ama fazlası yok. Bir kere bazı bölümler fazla didaktik ki oraları okuyup da etkilenen okurlar bence kendi hallerine acımalı. Aynısını Mandra Filozofu isimli film için demiştim. Filmi izleyen ''çok haklı'' vs. gibi sikko sikko yorumlar yapıyordu. 30 yaşında beyaz yakalı olup da o filmde verilmek istenen didaktik mesajlar üzerine hayatın boyunca bir kez bile düşünmediysen ve o filmden o mesajı alacak muhtaçlıktaysan zaten o saatten sonra da senden bir şey olmaz merak etme. O yüzden endişelenmek yerine bence olanı kabul etmenin huzurunu yaşamayı seç. Bu kitap için de aynı şeyi diyorum tam olarak. Kitapta baba figürü ile ilgili pasajlar ise en sevdiğim yerlerdi kesinlikle. Okunsa da okunmasa da olur diyerek bitireyim.

DopplerErlend Loe · Yapı Kredi Yayınları · 20199,4bin okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.