nurullah genç 72 saatte neredeyse hiç uyumadan ve erzurum garında yürüyerek, dolaşarak bu şiirin 2.bölüm olduğu totalde 3 bölümden oluşan bir şiir yazmış.
yurt saat 18.00 de kapandığı ve kendisi inşaatta çalıştığı için yurda son giriş saatine yetişemiyormuş.akrabalarında kaldığı olmuş fakat bir süre sonra bu durumdan rahatsızlık duymuş olacak ki onlara gitmeyi istememiş. yine yurdun kapanış saatine yetişemediği bir günde ne yapsam diye düşünürken erzurum tren garı ve orada çalışan arkadaşı nedim gelmiş aklına. hemen gitmiş gara nedim'i bulmuş. nedim'e durumu açıklamış.nedim de gardakilerle konuşmuş ve elinde bir yastık ve battaniyeyle geri dönmüş. ona garda bulunan banklardan birini ayırdıklarını söylemiş.ondan sonra yurda yetişemediği günlerde orada kalmaya başlamış. 1986 'ya kadar böyle devam etmiş fakat bu şiiri o zaman değil daha sonra tren garına özellikle giderek o günlerin etkisiyle yazmış.
bir de bu şiirin yüreğinde yeri ayrıymış