Klasiklere başlamak için idealdi. Klasik dediğimizde aslında herkesin gözü korkar fakat her kitabın bir zamanı vardır. Vaktinde okunmayan kitap okuruna eziyet eder ve başka bir zaman diliminde bile artık okunamaz hale gelir. Çünkü ön yargılar başlar.
Bu kitabı zamanında okuduğumu düşünüyorum. Ölümle ilgili çok fazla düşüncem var ve bu zamana denk gelmesi kafamdaki bazı sorulsra cevap verse de bazı cevaplara da yeni sorular ekledi.
Psikoloji 4. Sınıf öğrencisi olarak söyleyeceğim o ki, kitapta ölüm korkusu çok iyi işlenmiş. Bilişsel anlamda birey kafasının içinde bu konuyu sürekli düşündüğünde ölümü kendine layık görse de, korkmadığını söylese de, hak ettiğini, cezalandırılması gerektiğini düşünse de, pişmanlıkları ve keşkeleri olsa da, delirse bile işin en sonunda içgüdülerimiz ve id dediğimiz benliğin ilkel kısmı baskın geliyor. Bu noktada kişi ölümden korkuyor, korkmalı da. Psikolojik anlamda bir insanın olabileceği en tehlikeli ve kaçınılması en imkansız an ölüm anıdır. Bu nedenle bir şeylere, cennete ve cehenneme, Tanrı'ya inanma ihtiyacı duyar. Ölüm son demektir fakat bu tür inanç sistemleri insanı rahatlatacak şekilde hareket eder. Ölümün bir son olmadığını, hak edenin cennete ya da cehenneme gideceğini dikte eder.
Peki ya inanmıyorsanız ölüm sizce bir son mudur? Dünya yaşanılacak ve görülecek en son yer midir?
Kitap aslında bu konuları işlemese de bitirdiğimde bende bu izleri bıraktı. Sarsıcı ve dolu dolu bir kitap olmasına rağmen akıp gitti. Çevirisi de çok başarılıydı.
Ölüm korkusu konusunda dönemini de göz önüne aldığımızda ve günümüzdeki yankılarını da duyduğumuzda başyapıt diyebileceğim bir eserdi.
Eğer klasik okumalarından uzak duruyorsanız bence kalın kitaplardan önce yazarları tanımak adına ince kitaplarına başvurulabilir. Yazarın dilini anlamak için çok iyi bir fırsattır.
Kitapla kalın, esenlikler.
Bir İdam Mahkûmunun Son Günü
Victor Hugo
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.