İlk sayfayı açtığında, dağılmış mürekkepten dökülen inci gibi yazıda, şöyle yazıyordu:
“Ben seni unutmak için sevmedim Efem!”
Gülümsedi. Anlamıştı… İçinden gelen bir hisle, bu el yazısının annesine ait olduğunu ve geçmişteki güzel anılara bir geçit olduğunu hissediyordu.