Bir hüzün dalgası geçti buralardan
Bir anne 3 kız kardeş
Ağıtlar yandı ahlar keşkelere karıştı
Sacayağının biri kaymıştı kaymasına da
Bütün kalabilmek öyle sanıldığı kadar kolay değildi
Hele bu sefer hiç de kolay olmayacaktı
Yüreği yanan annenin alevi henüz yeni tütmeye başlamıştı
Kenetlendiler anılarını tutmak icin
Sarıldılar acılarıyla yanmak için
Dökülen her bir damla ateşe bir renk
Alevi kızdıran bir hız kazandırıyordu
Karşılaşmadıkları bir hüznün soğuk çehresiyle burun burunaydılar
Tarifi olmayan bir acının soluğu kol geziyordu yüreklerinin attığı her yerde
Yılların yorgunluğunu kamburuna saklayan abla
İki eli arasına koyduğu yüreğiyle
Dursun zaman der gibi gozlerini yere dikmesiyle çaresini bulmuştu sanki
Hallaç pamuğuna dönen yaşam stabil hayata kavuşabilmek için çabalamak zorundaydı
Bazı duygular ötelenip yaşamın koyuluğunda kaybolacaktı
Alışkanlıklar ağır gelip açılan delikler kapanmaya zorlanacaktı
Tek gerçekse kabullendikçe herşeyi bölüştürecek olmandı yüreğine
İçten tahribat seni yeni ve daha nicelerine dönüştürecekti
Zamansa ilaç değil sadece unutturan olacaktı...
29/11/2023
Pınar PEKĞÖZ
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.