İbn Kayyim (rahîmehullâh), Allâh ismi şerîfi hakkında şöyle demiştir:
"Allâh ismi, Allâh'u Teâlâ'nın mabûd ve ilâh edinildiğini gösterir. Çünkü tüm yaratıklar sevgi ve yüceltme ile ihtiyaç ve sıkıntılarında O'na yönelerek, sadece O'nun ilâhlığını kabullenmişlerdir. Bu, Allâh'ın rab oluşunun ve merhametinin, mülk ve hamdinin kemâlini içerir. İlâh, rab, rahmân ve mülkün yegâne sâhibi olmasını gerektirir. Aynı zamanda bu, tüm kemâl sıfatlarını da gerekli kılar.
Bu isim korku anında söylense, kulun korkusu yok olur, sıkıntı anında söylense, Allâh'u Teâlâ kulunun sıkıntısını giderir. Bir tasa, keder ve endişe anında söylendiğinde, Allâh'u Teâlâ kulundan keder, tasa ve endişeyi giderir. Kul sıkıntıda iken 'Allâh' dese, Allâh onu bolluğa eriştirir. Zayıf ve güçsüz biri bu ismi söylese, Allâh'u Teâlâ ona güç ve kuvvet kazandırır. Yenik düşmüş biri söylese, Allâh'u Teâlâ kendisine yardım eder ve onu destekler. Başı sıkışmış biri O'nu çağırsa, Allâh'u Teâlâ sıkıntısını önler. Kovulan ve yerilen ancak O'na sığınır."
Sayfa 56
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.