Yıkıntılarımla yıkıntı olan bir şehirdeyim...Acılarımız birbirine geçmiş gibiydi.Birbirimize şifa olacak mıyız? Yaralarımıza merhem olup onları sardığımızda yüreğimizde ki parçalanmışlıklar son bulur mu? Yeniden doğmuş gibi,savaş öncesi bize,kendimize dönebilir miyiz? Umut işte bizim ki!... Oysa ki ne hayallerimiz vardı,senin kendine dair hayallerin benim kendime dair sevgilimle kurduğum hayaller... Yıllar sonra ikimizin acısı tazeyken karşılaşmamız tesadüf değil elbette.İçimizde ki zehiri akıtıp rahatlamak ve kendimizi bulmak için karşılaştık biz.Ben Almanya Savaşını görmüştüm.Sen de atom savaşını,ölen bir sürü hayatlar...Acısı hala dün gibi... Sordum sana;neden bütün çocukların yüzlerini aynı boyamışlar. Hiroşima'nın çocukları birbirine benzesin diye dedin. Çünkü hiroşimanın çocukları birbirine benziyor... Benim çocukluğum geçti film şeridi gibi gözümün önünden...Ben,çocukluğum ve savaş... Bu kadar kaosun içinde karşıma çıkıp dertlerime ortak olduğun için minnettarım... Sevdim seni Sevgili çok sevdim... Muazzam bir hikayeydi. Okunmalı.

Hiroşima SevgilimMarguerite Duras · Can Yayınları · 2022453 okunma

··

46 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.