Güc başqalarını cəzalandırmaqdan zövq aldığı kimi, gücsüzlük də sahibini cəzalandırmaqla həyat dan zövq alır. Güc cəzalandırıb zövq aldığı başqasının tez ölməsini istəmədiyi kimi, gücsüzlük də cazalandırıb zövq almaq üçün öz sahibinin çox yaşamasını istəyir. İşgəncə həzzinin ölümdən zəhləsi gedir. Buna görə də, bədbəxt adamlar çox vaxt uzunömürlü olurlar, hamıdan sonra ölürlər. Bəzən heç ağlayanları da olmur. Nə bu adamlar, nə də atam heç vaxt intihar etməyəcəklər, çünki onlarda özünücəzalandırma vərdişləri artıq bir zövq mənbəyidir. İntihar cəzanı vərdişə, vərdişi zövqə çevirə bilməyənlərin acizliyidir.
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.