Rehabilitasyon Güncesi
Epey zamandır birlikte ders yaptığımız Down Sendromlu öğrencimin, seans günü değiştiği için artık birlikte ders yapamayacağımızı öğrendiğimde, öğrencinin durumu ve potansiyeli ekseriyetinde hoca değişikliğinde bir sakınca görmedim. Bütün derslerimizde isteksiz ve depresif bir tavır sergilediği için belki böylesi daha iyi olur diye düşünmedim değil.
Ancak...
Aradan geçen 2 haftadan sonra diğer hocamızın, öğrencinin derse katılımının düşük olduğunu ifade etmesi üzerine, bu durumun normal olduğunu bildirdim.
Ama o da ne...?
İşler benim bildiğim gibi değilmiş.
Durumu anlattıklarında pek inanmadım, çünkü öğrencimi tanıdığımı düşünüyordum.
...
Bu durum üzerine, öğrencimi görmek için yanına gittiğimde; beni tanıdığını bile düşünmediğim öğrencim, *** Abla diye ağlayınca bir değil birçok şey öğrendim.
...
Benden büyük aslında ama özel kalbi öyle mini mini ki
Beni bir değil binler kez şaşırttı
...
Meğer her şey akademik başarı değilmiş
Meğer her şey ders değilmiş
Meğer her şey dile gelen söze dökülen ifadelerle sınırlı değilmiş
Meğer her şey...
Meğer her şey elle tutulmaz, gözle görülmezmiş.
Sadece gönülden gönüle kurulan bağ dahi büyük bir ders imiş
Sözler "istemez! " nidalarıyla
Sesler, "geldi yine! ifadeleriyle dolup da taşsa bile, gönülden gönüle akan yolda görünmeyen iplerle, kuvvetli bağlar kurulurmuş.
İyi ki seni tanıdım Tuba ♡
·
68 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.