İnsan olmak sınırlamakla başlar. Her şeyden önce giyinmek, kişinin dışarısı ile kendi arasında bir sınır koyması demektir. Sınır koymak, aynı zamanda doğal olarak, sınır konulan şeyden korunmayı da doğurur; dolayısıyla bir güvenlik alanı yaratır. Çıplak insanın dışa yönelik korkusu, bedenine sınır çekme ve korunma kaygısından kaynaklanır.