“Yolun Sonu Gözüküyo”
Yolun sonu mu başı mı bilmiyoruz. Hırslarımıza sorarsak, henüz yeni doğduk.
Bir kaç yıl önce veda eden Musa Eroğlu’nun geniş kitlelerle tanıştırdığı bu türkünün ilginç bir hikayesi var. Vurucu dizeler ünlü bir şair ya da büyük bir halk ozanı tarafından yazılmamış.
Ordu/Fatsalı Dursun Ali Akınet isimli bir kamyon şoförünün annesi hastalanır. Annesini alır, Ankara Hacettepe hastanesine götürür. Doktorlar anneyi yatırır, tahliller istenir.
Sonuçları almak için odadan çıkacakken annesi seslenir: “nereye Dursun?”
“Sonuçları almaya gidiyorum” der Dursun Ali. Annesi yanına çağırır, elini tutar ve der ki: “gerek yok oğlum, yolun sonu görünüyor”
Dursun Ali kötü olur, gözleri dolar. “Çok iyisin anneciğim” der ve odadan çıkar. Sonuçlarla döndüğünde ne yazık ki annesi son nefesini vermiştir.
Cenazesini alır ve düşer yola. Fatsa yolunda yazar bu sözleri:
Bana ne yazdan, bahardan
Bana ne borandan, kardan
Aşağıdan, yukarıdan
Yolun sonu görünüyor
Ne yaparsak yapalım hepimizin için yolun bir sonu var ve bu son her an olabilir.
Gencim, güzelim, güçlüyüm, makam sahibiyim, zenginim demeye fırsat olmadan yol bitebilir.
Amacım, arabesk bir edebiyat yapmak değil. Yaşadığımız her anın değerini bilerek, farkında olarak, her nefesin keyfini çıkartarak yaşamak...
Her ne iş yapıyorsak hakkını vermek gerekir. İşi tutku ile yapmak lazım. Ya da tutku ile yapacak bir iş bulmak lazım.
Kıskançlığa, entrikalara, maskelere gerek yok. Kırıp dökmeye lüzum yok. Benim gibi mükemmeliyetçi tiplerin işler eğreti yapıldığında canları çok sıkılabilir ama dünyayı kurtaramayız, insanları değiştiremeyiz.
Olmadığında kendimizi paralamaya gerek yok. Yaptığımızın işin hakkını verirken sevdiklerimizin özellikle annelerin de hakkını verelim. Kaliteli zamanlar geçirelim onlarla.
Ve kendimizi de zaman ayıralım çünkü onu bir daha ne zaman göreceğimizi bilmiyoruz…
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.