Pencereden bakıp havayı güzel sanmışım. Dışarı çıkmış, ayazda kalmışım. Bilirsin beni çabuk üşürüm. Kendimi soğuğa kaptırmış hızla yürümüşüm nereye olduğunu bilmeden. Evimden çok uzaklaşmışım. Bilirsin beni yön duygum yok denecek kadar azdır ama insan evini nerede olsa bulur değil mi? Bunu bana sen söylemiştin ama şimdilerde günaydın desen gidip gökyüzüne bakarım sevgilim.
Kahveyi acı içemem ben bunu bilirdin. Gittiğinden beri ağzımda kahvenin acılığıyla yaşıyorum. Hangi sevgi yapar bunu? Seninle geçirdiğim günler seksenlerde çıkan şarkılar gibi gelirdi şimdilerde anlıyorum ne Sezen bizi yazmaya tenezzül eder ne de başkası. Seni başkalarına hep o Güneşse ben sadece bir yıldızım onun birçok yıldızı varken beni seçmiş ama benim ondan başka kimsem yokmuş diye anlatırdım. Şimdilerde anlıyorum senin bir kara delik olduğunu.
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.