Herkese merhabalar; Bugün güzel bir kitaptan güzel bir yorumla düştüm ekranınıza. Giriş kısmını çok uzatmandan yoruma geçeceğim, keyifli okumalar dilerim:) “Nasıl buldun beni?” “Hiç kaybetmedim ki seni.” Mihrinaz; Annesi ve babasının varlığından yoksun, dedesi tarafından sarıp sarmalanarak şımarık ve asi bir kız olarak büyütülmüş ve aylardır rüyalarına giren adamı merak eden ve her gece onu görmek için erken saatlerde uyuyan genç kız. Zamir; Acı ve zorluklarla büyüyen ve şehit olan babasının rûhunu küçük yaşta cennete uğurlayan, annesi tarafından babasına çok benzemesi nedeniyle hep babası sanılan ve annesinin ataklar geçirmesine sebep olduğu için yanında bulunamayan, hiç beklenmedik bir olay sonucu yetim ve öksüz Mihrinaz’ın hayatını hayatına bağlayarak aylarca rüyasına giren ve onu koruyan genç adam. Hikâye başta çok klişe gözükse de sonrasında o kadar farklılaşıyor ve o kadar beklenmedik olaylara sürüklüyor ki bizleri, klişelikten ıraklaşarak fazlasıyla özgün bir olay örgüsüne dönüyor. Sürükleyici ve yerinde kullanılmış betimlemelerle yazarın kalemi güzel ve anlatımı gayet yerindeydi bence. Dram arayanlar önden buyursun diyerek kitabı fantastik sananların da sanrılarının olumsuz olduğunu söyletecek türü tanımlayayım o vakit. Aşk arayanlar mı dedi birileri? E aşk tuzu biberi değil mi yani? Aşksız kitap önerisi isteyen okurlar; üzgünüm bu kitap da önerilerim içerisinde bulunmayacak sizler için çünkü şahsen Mihrinaz & Zamir’in aşk öyküsüne de hayran olmuş bulunmaktayım. Hikâyedeki olaylara ve dramın yoğunluğuna değinecek olursak kaç defa bilmiyorum, Mihrinaz gibi aynı: Bu bir romansa ve başımıza gelenler bir yazarın elinden çıktıysa o lanet kalemi almalı biri bu yazarın elinden başlıklı serzenişlerde bulunmadım değil. Çünkü gerçekten tam kavuştular işte mutlu oldular derken hooop yeni bir kaos:/ Beni kitapta sürükleyen nedenlerden birisi de içinde bulunan geçmişe dair olan sırlardı. Geçmişte işlenmiş ve intikamı geleceğe sıçramış suçlar… Bu suçlar, suçlular ve masumlar meselesi bir ara öyle bir hâl aldı ki kimin masum, kimin suçlu veya kimin kimin arkasından kuyu kazdığını çözmek ve Mihrinaz’la beraber olayları birçok kişinin dilinden dinlerken kime inanmış olacağımı şaşırmış bulunmaktaydım. Bunun dışında karakterlere kısaca değinecek olursak; Baran ve reçelleri; siz bir efsanesiniz ve hep öyle kalacaksınız. Seviliyorsun, sekiz! Büşra… Büşra… Büşra… Umarım bebeğinle mutlu bir hayat geçirirsin ve umarım bu mutlu hayatın içerisinde yer alır o birileri… Barışmanız dileğiyle… Sen mükemmel bir karaktersin, kitaba kattığın mükemmel arkadaş renginle… Kitapta okuduğum en tatlı karakter istisnanız Gül olmalı. Kısa bir an gelip gitmesine rağmen çok güzel bir anı bıraktı. Baş karakteri olduğu başka bir kitap varmış sanırsam, onu da okurum belki. Ve… Nart Hakyemez. Ünlü cerrahların oğlu. Gül ile geldikleri ve kattıkları renkle kitapta en çok güldüğüm sahneleri oluşturmuş olabilirler. Özellikle de tabuxhdnzkks sonrasında da tabii Mihrinaz’a olan o iyiliği… Kitapta şahane bir karakter imajı çizmen de tam sana yakışır bir hareketti. Yeşiline selamlar! Yorumu çok uzatmadan yavaştan bitiriyorum ve söylemek istediğim son bir şey daha var. Kitapta her şey o kadar yerinde ve dozundaydı ki; gerek sırların açıklanması olsun gerek kimin iyi kimin kötü olduğu kanaatine varmamız, gerek aşk olsun, gerekse o son… Sanki ikinci kitap nasıl olacak ki acaba sorusunu zihnimde sorgulatmadı değil. Yani ikinci kitapta bunca şeyden sonra yazar ne anlatacak cidden merak ediyorum. Buraya kadar okuyup satırlarımda bana eşlik eden okurlar, hepinize teşekkürlerimi iletiyorum. Okutacak olan okurlara şimdiden keyifli okumalar diliyorum.

Halef 1: DüşLeman Veli · Ephesus Yayınları · 20211,321 okunma

46 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.