Çocuklarını mutlu etmek adına çeşitli nesneler sunmak, aslında kolaya kaçmak demektir. Çünkü, bu tür nesneler, elini cebine atmak gibi kolay bir yoldan elde edilirler. Oysa, çocuğa gerçek ve nitelikte zaman ayırmak, onun meraklarına yanıt vermek, düşünce ve duygularını dinlemek, gelişmesine ön ayak olacak faaliyetler yaratıp çocuğuyla paylaşmak, kişiliğini geliştirmesine destek olmak, çocukla iletişim çok daha zor, daha fazla sabır, zaman ve özveri isteyen davranışlardır. Ancak bu davranışlar gerçek sevgi gösterileridir. Çocuğun ruhunu ve zihnini doyurur, Dünya ile ilişkisini, yapay olmayan, gerçekçi temelleri üzerinde yapılandırmasına neden olur. Böylece özgüveni gelişen çocuk, çevresi ve kendi ile barışık bir kişilik oluşturur.