Teminist kadınların, özellikle de sınıfsal üstünlüğe sahip beyaz kadınların, ev işleri için yardımcı tutmanın uygun olup olmadığım tartıştıklarım hatırlıyorum; daha az imtiyazlı kadınların ezilmesine ve küçük düşürülmesine ortak olmayacak bir yol bulmaya çalışıyorlardı. Bu kadınlardan bazıları, işe aldıkları kadınlarla geniş bir eşitsizlik bağlamında karşılıklı ilerlemeyi mümkün kılabilecek olumlu ilişkiler kurmayı başardılar. Ütopik koşullara erişemeyecekleri gibi bir nedenle kız kardeşlik görüşünü terk etmektense herkesin ihtiyacını dikkate alan gerçek bir kız kardeşlik yarattılar.
Bu, kadınlar arasında feminist dayanışma kurmak yolunda meşakkatli bir çabaydı. Maalesef, feminizm içinde oportünizm güçlenmeye başladıkça, feminist kazanımlar yaygınlaşıp bu yönde mücadeleye gerek kalmadığı düşünüldükçe, birçok kadın, dayanışmayı yaratmak ve sürdürmek için fazla çaba sarf etmek istemedi.
Kadınların büyük kısmı kız kardeşliği bir kalemde sildi. Bir zamanlar ataerkiyi eleştiren ve ona meydan okuyan bazı kadınlar cinsiyetçi erkeklerle tekrar müttefik oldular. Kadınlar arasındaki yoğun, çirkin rekabeti görüp ihanete uğradığını hisseden radikal kadınlar çoğu kez kendilerini geri çektiler ve bu noktada, tüm kadınların yaşamını olumlu yönde değiştirme amacında olan feminist hareket içinde ayrışmalar oldu. Pek çok kadın, eskiden beri hareketin şiarı olan kız kardeşlik tasavvurunu artık gereksiz görmeye başladı. Olumlu değişimlerin vücut bulmasında esas güç olan politik kadın dayanışması bir süredir tehdit edilmekte, dayanışmanın altı oyulmaktadır. Sonuç olarak bizler, tıpkı feminist hareketin ilk günlerindeki gibi, kadınlar arası politik dayanışmaya olan bağlılığımızı yenileme ihtiyacı içindeyiz.
bgst yayınları
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.