Yanlış pencereden bakmak.
Ben Allah ın merhametine hayranlık duyup kalbinde sevgisiyle , geleceğin endişesiyle büyümüş biriyim.
Bıktım doğrusu olsa demekten , olmadı diyemi
yoksa zaman beni yok ediyor diyemi , yoksa sevmek isteyip sevemedim diye mi bilemedim.
Insan duygularına hakimken sevmek pek bi zor oluyor.
Belki benim çabam yeterli gelmedi ?
Gelci cocukken yanlış düşünmüşüm hep , ben babam yerinde olursam daha cok sevecegim , daha cok mucadele edecegim demistim. Simdi baba olmadığım için mucadele edesim gelmiyor belkide. Haketden mucadeleye etmeye deger ne varki ?
Karnını doyurup barınabildikten sonra , bdnim mutluluğum paylaşabildiğim kadarken paylaşacak kimsem yok ki , insan yanlızken mutlu olmak icinde uğraşası gelmiyor. Sanırım devreler yandı artık 😅
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.