Hüseyin Rahmi, hayatını müzmin bir bekar olarak sürdürdü. Ona göre aşk, gelip geçici bir hevesti ve aslında cinsellikten ibaretti. Anne ve babasının durumundan mütevellit çocukluğunda onda kalan terk edilmişlik hissinden olsa gerek, evliliğe inanmıyordu. Hatta şöyle diyordu: "Eğer evlenmiş olsaydım, 45 romanımdan üçünü bile yazamazdım". Refik Ahmet Sevengil, Hüseyin Rahmi’yi anlattığı, “Hüseyin Rahmi Gürpınar” adlı kitabında yeri geçen cümlelerden bir paragrafı şöyledir: “Çocukluğu eski İstanbul hanımları arasında geçmiş; aradaki yarım asırdan hayli fazla olan zamana rağmen o hayatın tesirlerini jestlerinde kuvvetle muhafaza ediyor. Güngörmüş, anâneye sadık, kibar bir İstanbul hanımefendisi gibi ekseriya ellerini ya dizlerinin üstünde, ya göğsünün üstünde kavuşturarak oturur. Gülerken parmakları birbirine bitişip güzel bir siper haline gelen bir eli ile ağzını örter; kahkahaları küçük, sessiz ve kibardır. Dudaklarında sönen gülümsemesi, bir müddet de gözlerinde devam eder… Gayet iyi tentene örer, yastık işler, beyaz işi yapar…” İlginç bir yaşam öyküsü var yazarın. Hiç evlenmediği halde kadınların işlerinden ve onların duygusal çalkantılarından bu kadar anlaması dikkatimi çekiyor doğrusu. Kendisi kalemini çok sevdiğim bir yazarımızdır. Okuyun okutturun...

Katil BuseHüseyin Rahmi Gürpınar · İthaki Yayınları · 2021173 okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.