Janice gibi anneler, kızları küçükken kendilerini ona adarlar, ihmalkar değillerdir; ancak bebeklerini (yaşı ne olursa olsun ona böyle hitap etmeyi sürdüreceklerdir) hayal kırıklıklarından ve zorluklardan korumak için tepesinde dört dönebilirler. Çocuğun iyi not alması, bir doğum günü partisine davet edilmesi ya da herkesin peşinde olduğu bir konumu elde etmesi için mücadele ederler. Bunların hiçbiri sevgisizlik gibi durmaz. Fakat çocuk annesinden kopmaya, keşfe çıkmaya, kendi arzularını ifade etmeye başlar başlamaz, bunların hepsi hızla sevgisizliğe döner. lşte o zaman annenin yakınlık, sevgi ve bağlanma olarak kabul ettiği şeylerin çoğunun incelikli bir boyunduruk biçimi olduğu ortaya çıkar.