"Tamamen ölmüş görünen dallardan yeni bir hayat uyanıyordu baharda. Ölü köklerden tekrar taze yeşillikler filizleniyordu. Neden insan bu şaşırtıcı mucizeden mahrum kalıyor, diye soruyorum kendi kendime. Yaşlanıyor ve ölüyor. Onun için bahar yok, yeniden canlanmak yok. Soluyor ve çürüyüp gidiyor. İnsan bu trajik ve dayanılmaz alınyazısına mahkum durumda. Bu yüzden bitkileri çok kıskanıyorum sürekli kendinerini yenileyebiliyorlar tekrar canlanıyorlar, gençleşiyorlar. Her daim yeni bir başlangıç mümkün. İnsan bundan neden mahrum ki?"