Okurken ağladım, Nice Yıllara Nâzım.
En güzel denize, henüz gidilmediğini biliyorsunuz. En güzel çocuğun henüz büyümediğini de. Sevgiliniz aklınıza düştüğünde. "O şimdi ne yapıyor şimdi şimdi?" diye kıvranıyorsunuz. Kayın ağacı bize sürgünü hatırlatıyor; zeytin ağacı inatçı ihtiyarı. Bir de deniz kıyısında durmuş düşünen adam var. Bulut mu olsam, yosun mu, gemi mi, balık mı, diye sorup duran. Ona hep bir ağızdan, "Deniz olunmalı oğlum!" diye haykırıyoruz.
Gideni ve gelmekte olanı anladığımız zaman "o müthiş bahtiyarlık"la kabarıyor göğsümüz.
Bazen, " Akrep gibisin kardeşim!" diye kızıyoruz. Arkasından güneşi görmüş gibi bir umuda kapılıyoruz.
~Nazım hala büyük insanlığın türküsünü söylüyor; sekizinde işe gidip, yirmisinde evlenip, kırkında ölen ama " Umutsuz yaşanmıyor!" diyenlerin türküsünü.
Biz de çağdaşımız Nazım'a kendi dizeleriyle sesleniyor ve her doğum gününde diyoruz ki:
~
Yapraklara dallara
Yeşillere allara
Nice nice yıllara Nâzım
Nice nice yıllara...
Sayfa 120Kitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.