Mutlu akşamlar,en çok da bana, Guermantes Tarafı'nı bitirdim çünkü.
Serinin 3.kitabı olan Guermanteslerda aristokrat çevre anlatılıyor,anlatıcımız adlarının büyüsüne kapıldığı Guermantes Tarafında bu sefer.
Aslında Proust Swann'ların Tarafından Guermantes'in sinyalini veriyordu,Düşes, namı diğer Mme de Guermantes yani ilk adıyla Oriane.“Gözleri, koparılması imkânsız olsa da, sadece bana sunduğu bir cezayirmenekşesi gibi maviydi; bir bulutun tehdit ettiği, ama yine de bütün gücüyle meydana ve ayin eşyaları bölmesine oklarını yağdıran güneş...derken halılar, sardunyalar neyse uzatmadan uzun uzun betimlemeleriyle pek beklemiştim düşesi.
Bu ciltte büyükanne aramızdan ayrılıyor,can çekişirkenki hallerini olağanüstü anlatmış.Ölüm anlatıcının büyükannesini yatağa bir genç kız gibi yatırıyor bu sahne müthişti.
Bir süre sosyete, yemekler, davetler,snob hallerinizden uzak kalacağım.Sevgili Swann son anda giriyor kitaba, onunla karşılaşmak tekrar hoşuma gidiyor.
Saramago'nun Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş kitabında Proust ölümü siyah elbiseli, şişman bir kadın olarak görüyor seri bitince bunun nedenini anlayacağımı umarak bir süre sizlere veda ediyorum.
Bu arada Dreyfus Davası'yla karşı karşıyayız ki zamanlamam iyi olmuş diyorum Rougonlar ve Macquartlar serisinde de bu davayla karşı karşıyaydık.burda ufak bir öneri bu davayı aydınlatan Emile Zola'dan Suçluyorum kitabı okunursa daha anlaşılır bir okuma süreci olur diye düşünüyorum.
