Unumuzu eleyip, eleğimizi assak
Düşünmesek hiç bir şeyi
Gözlerimizi açınca sabaha
Allah ne verdiyse yiyip doysak
Versek sırtımızı güneşe
Huzuru doya doya yaşasak
Bilsek şu yalancı dünyanın kıymetini
Ve geçip gideceğimizi
Kendimizi heba edip durmasak
Kırmasak Kırılmasak
Paylaşsak var olanı
Para pul mülk hırs ile dost olmasak
Paraya satılan insanlıklar gelse geri
Uçurumlar olmasa Ahmet, Mehmet, Fatma, Hüseyin, Ayşe arasında
Bir ekmek dahi olsa eşit bölsek
Bilsek aldığımız nefesin kıymetini
Asmadan eleğimizi artık insanca yaşasak...