Kitap 1932 yılında yazılmış distopik bir kurgu. Olaylar bir kuluçka merkezi gezisi ile başlıyor. Bu merkezde insanlar tabiri caizse “üretiliyor” ve bu insanların hayatlarının devamında yapmaları gereken şeye şartlandırılıyor. Herkes şartlandırıldığı şekilde hayatına devam ederken bir aykırı karakterimiz var, Bernard. Bernard kendini buraya ait hissedemiyor ve yaşadıklarının yapaylığından şikayet ediyor. Bu dünyada geçmiş yok, anne baba kavramı yok, tasarruf yok, toplumsal tabular yok, mahremiyet hiçbiri yok ,çünkü bunlara neden olabilecek irade minimuma indirilmiş. Bir alfa olmasına rağmen boyunun kısa olması da kendini dışlanmış hissetmesindeki ilk sebeplerden biri. Bir gün kız arkadaşıyla vahşi bölgeye gidiyorlar ve buradan yeni dünyanın yöneticilerinden birinin oğlu olduğunu sonradan öğrendiğimiz John’u KŞM’ye getirmeye çalışıyor ve getiriyor da. Bir anda Bernard çok ünlü biri oluyor, nefret ettiği dünyaya dair hisleri baskılanıyor fakat John’un burada daha fazla duramayacağını söyleyip kaçmasıyla tüm popülaritesi yerle bir oluyor. Burada John ve Bernard ayna karakterler gibi geliyor bana. İkisi de sürekli bir aidiyet sancısı çekiyor. Bernard kendi dünyasında dışlanıyor John da aynı şekilde kendi dünyasında dışlanıyor. İkisi de bulundukları yerden memnun değiller. İkisi de mekan değiştiriyor ve sonuç olarak yine memnun olmayan tarafta oluyorlar. Mekan değişiyor, normlar değişiyor, imkanlar değişiyor, insanlar değişiyor fakat o güne kadar inşa ettikleri benlikleri ve toplumsal tabuları kolay kolay değişmiyor. İki uçtaki iki aykırı tip yine kendilerine bir sığınak bulamadan kitap son buluyor. Yeni Dünya’da sınırsız kaynak, sınırsız ilişki, sınırsız eğlence var ki bu dünya da bunları yapmamak suç işlenmiş gibi karşılanıyor. Her şey sınırsız ve yasaksız olduğu için insanlar ruh gibi, hissiz ve bomboş yaşıyorlar. Yaptıkları tek şey kendileri için hazırlanan koşullandırmaya uygun davranmak. Yani sınırsız mutluluğu minimum özgürlüğe tercih ediyor ya da tercih etmeye şartlandırılıyor desem daha doğru olur. Kitabın son cümlelerinde Mustafa Mond’un Vahşi’ye “Siz aslında mutsuz olma hakkını istiyorsunuz” demesi de her şeyi açıklıyor. İnsan kendi mutluluğu için tüm dünyadan ve en sonunda kendinden vazgeçiyor. Günümüze o kadar benziyor ki… Geleceği böyle tahmin edip kitabı bitirdikten sonra bile ikilemde bırakıp arka planda acaba şöyle mi olmalı, böyle mi olmalı? Ben neredeyim, dünya nerede? diye sorularla bizi oyalayacak bir kitaptı, ben çok beğendim. Herkese iyi okumalar…

Cesur Yeni DünyaAldous Huxley · İthaki Yayınları · 202160,1bin okunma

·

27 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.