Eğer "Aylak Adam" şiir olsaydı: AYNI YÜREK LEKESİ Babam gelirdi ve akşam olurdu. Bahçedeki akasya ağacı gün boyu biriktirdiği kuşları Birer hayal topu olarak uzatırdı yatağımıza. Siyah-beyaz bir fotoğraf gibi gelirdi babam. Kamyonlar hep geceleri, hep uzaklara giderdi. Ben o zamanlar bütün babaları susar sanırdım. Yalnızca gaz lambasıyla konuşan bir diş gıcırtısıydı babam. Kapılar titreyerek açılır, titreyerek kapanırdı. Tanrıyı ve uzun konuşanları sevmezdi hiç. Babamdan yapılmış bir korkuydu dünya. Ben o zamanlar yalnızlığı gece sanırdım. Ne kadar susarsa o kadar terlerdi. Boncuk boncuk döktüğü ter, hep uzağından geçen kadınların İçinde göveren gözleri miydi? Babam en çok kışa yakışırdı. Bütün oyunlarımız başkalarının evlerine bir güzellemeydi. Annem babamın günahları için bir namaz yumağı hâlâ. Ey penceresi dışarıya açık, içeriye kapalı evler... Babam neden yalnızca içince güzeldi. Şimdi beş ayrı evde aynı yürek lekesi Süt kokularına yayılıp duruyor. Babam on altı yıldır ölüme saçmalığını anlatıyor... Şükrü Erbaş Kitabı okurken kulağımda "Aynı Yürek Lekesi" şiirinin ahengi vardı. Alışmışın dışında olsa da içimden geldi. Bu şiir bu kitaba yakıştı ;)

Aylak AdamYusuf Atılgan · Can Yayınları · 201959,6bin okunma

·

50 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.