Liberalizmin zayıflığının komünist devrim umutlarını yükselttiği ülkelerde açıkça Bolşevik karşıtı olan askeri diktatörlüklerin yeni türleri zehirli mantarlar gibi türedikçe, katı Marksistler bunları otomatik biçimde Faşizmin yeni permütasyonları (yani faşizm) diye tanımladılar. Öyle ki, reformizmleri tüm "gerçek" sosyalistlerin içinde yer aldığı devrimci sınıf savaşına ihanet kabul edilen sosyal demokratlara, yani tarihsel akrabalarına, "sosyal faşist" yaftasını yapıştırdılar. Bunun bir sonucu Weimar Cumhuriyeti'nin son yıllarında Nazizm karşıtı sol kanat muhalefetinin trajik biçimde bölünmesiydi. Böylelikle kavramın hem türdeş hem de abartılı (enflasyonist) kullanımı, İkinci Dünya Savaşı'ndan çok önce sol kanat akademik diline yerleşmişti.
Sayfa 24
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.