OLGUNLAŞAMAMIŞ SARIMSI
Herkes ruhevi bir âlemde yaşıyor,
Bilemedim her gün bir başka.
İnsanlar değişik,
Bir hava mı dokunur içlerine?
Anlamış gibi değilim,
İyi güzel beynimi yoruyorlar.
Istanbul'un taşı toprağı gerzektir,
Hani neresinde var zenginlik?
Bir sefalet alıyor başını hem yüksek ökçelerde,
Hem gariban olup çöp karıştırıyor ahvale.
Enteresan bir yer,
Saçmalıkla dolu.
Yazmasam, çizmesem beynim de bir uyuşturucu olur,
Sabah olur akşam göçer uyku basar.
Hem sersem bir sarhoş gibi günler,
Kimse anlamıyor, gammazlar ne hâldeler.
Bir rezillik artık kabuk olur oturur,
Bir gülmek hıyanetten beterdir buralarda.
Herkesin aklında dağ tilkileri,
Herkes birbirinin şeytanı.
Bugün nasıl bir kafa olsa,
Yarın kredi taksiti gibi aynı tantana.
Saatler boşa akıyor,
Demezdim ki siyah.
Adam bir merhaba verir,
Beş dakika sonra düşman kesilir.
Adam kendi derbeder ki tükenir,
Kendi beyninde kraldır hemde kepaze.
Sirenler onları da alıp götürse,
İlla ölüm bulsa arlanmaz.
Herkes ölmüş bir hâlde,
Tükenmişler denklerinde.
Ha yüksek binalar olsun,
Ha olsun ağır akan trafik.
İnsanlar gündüzden mayışmış,
Gecede ölümle pençe pençeye.
Az biraz küfür etseydim,
Ahlâkım giderdi.
Biraz sükut olsaydım,
Millet kendini görürdü.
Ki ayna da tutmam,
Yorulurum diye konuşmam.
Uzun ve derin düşünmek bu,
Konuşsam faydasız kendi hâlinde.
Sussam ağzım kenetlendi kendi kendine,
İnsanlar gerçeği unuttular.
Gerçeklik algısı bitti,
Hoşgeldin ruhevi işgal.
AYKUT BARIŞ ÇELİK
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.