Hatırlatan
Hicran, gün ortasında öten bir horoz gibi,
Seslendi pek vakitsiz... İçim yandı ansızın.
Mazi yosunla örtülü bir göl ki yok dibi,
Mevsim serin bahçede yaprak yığın yığın.
Hicran gün ortasında neden böyle seslenir,
Birden hatırlatır unutan kalbe sevgiyi?
Keskin bir özleyişle hayal ettiren nedir,
Bir devre varsa insanın ömründe en iyi?
Ey sevgi anladım bu uzaktan sada ile,
Ömrün yegane lezzetidir hatıran bile.
Sayfa 84Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·200 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.