Haruki Murakami'den okuduğum ilk kitap olur kendileri. Öncelikle bu kitap bir dörtlemenin üçüncü kitabı olarak kabul ediliyormuş ve bunu kitabı bitirdikten sonra fark ettim, o yüzden azıcık sinirlendim. Çünkü Batı Edebiyatı için okuduğum bir kitaptı kendisi. Her neyse, kitap hakkında söyleyeceklerime gelelim. Öncelikle gerçekten yazara söylemek istediğim, bizi niçin bu anlamsızlık duygusuna sürüklediniz? Gerçekten çok akıcı, asla ve asla sıkmayan bir kitap, bunu söyleyebilirim gönül rahatlığıyla. Tabii benim açımdan böyleydi bu. Ancak kitabı kapattıktan sonra, ne oldu şimdi? diye bir kalakaldığımı söylemeden de geçemeyeceğim. Sahiden, ne oldu şimdi ya? Öncelikle, 1. tekil şahıs ağzından aktarıldığını söyleyelim bu eserin. Karakterimizin adını bilmiyoruz, kitaptaki kimsenin adını bilmiyoruz hatta. Karakterimiz isimlerin bir önemi olmadığını sürekli olarak vurguluyor. Eşinden boşanmasıyla başlıyor kitap. Eşiyle nasıl birer yabancı olduğunu, nasıl yalnızlaşmaya başladığını burada çok net görüyoruz. Derken kısa süre sonra, kulaklarına resmen âşık olduğu bir kulak modeliyle sevgili oluyor. Karakterimiz bir reklamcı ve eski bir arkadaşının -Fare- ona mutlaka bir broşürde vs. kullanması için gönderdiği koyunların olduğu bir resmi, bir broşüre koyuyor. Bu broşürden sonra fotoğrafta diğerlerinden tamamen farklı olan o koyun, Büyük Patron'un, daha doğrusu onun adamı olan Siyah Takımlı Adamın ilgisini çekiyor ve karakterimiz onu bulmaya gönderiliyor. Burada Yunus Oteli, Koyun Profesörü, dağ evi, Koyun Adam ve ardından Fare'ye ve yaban koyununa uzanan bir öyküyü okuyoruz. Kısaca -ne kadar kısa oldu ama- konusunu böyle özetleyelim. Daha sonra eklemeler yapmayı düşünüyorum. Şimdilik bu kadar.

Yaban Koyununun İzindeHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20122,006 okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.