Eski Yunanlılar laikos terimiyle "halktan olan" kişiyi ifade etmekteydiler. Halk, yani yönetim aygıtını elinde tutmayan tabaka, yönetime maruz kalan kesim. Ortaçağ Kilise Latincesinde bu kelime laicus biçimini alarak Ruhbandan olmayan, kiliseye mensup olmayan, herhangi bir dinsel işlevi ve ünvanı olmayan kişi anlamında kullanılmıştır.