Gönderi

Ama öylece durdum, ilerlemedim ve boşluğa kulak verdim. Artık ne kenti ne so­kağı hissediyordum, ne sokağın adını ne de kendi adımı; burada yabancı olduğumu, tanımadığım bir yerde her şey­den müthiş bir biçimde arınmış olarak durduğumu duyum­suyordum yalnızca; hiçbir amacım, mesajım, bağlantım olmadığı halde çevremdeki hüzünlü yaşamı derimin altından akan kanım kadar yoğun algılıyordum.
·
1 plus 1
·
84 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.