Göz bir mesafeye kadar görebilir, ondan sonrası için acizdir. Fakat ruh öyle değil. ruhun serüveni, gözün aciz kaldığı ve bu aczini itiraf ettiği noktadan sonra başlar. İnsan, gökyüzünün esrarına kendisini terk etmeye başlarken, önce gözünden istifade eder.