Öyle sıkı sarıldı ki... Koşulsuzca beni sevmeyeceğini bildiğim annemin kolları bana bu kadar merhamet göstermezdi, diye düşündüm. O ancak onun isteklerini yerine getiren bir evlat olduğumda beni kollardı. Gökyüzüne bakıp beni özlediği falan yoktu.
Annem belki de bir hain olduğumu öğrendiği gün, öldüğümü düşünerek mutlu olmuştu.
"Çok acıyor, Rans," diye fısıldadım karanlıkta ona sıkıca sarılırken.
Ay ışığı, birbirine dolanan bedenlerimizi ışıttı ancak biz geri çekilmedik. Rans'ın bana daha sıkı sarıldığını hissettim.
"Acıyacak," dedi. "Gözlerin her şeyi ele veriyor. Bil ki daha çok acıyacak."
Kirpiklerimi acımın üzerine kapatıp, tuttuğum soluğu bırakırken titredim.
Sözcükleri sert, sesi yumuşacıktı.
"Sonra acı çekmemek için acı çektirmeyi öğreneceksin. Ve ben bunu izlemek için hep orada olacağım. Bir nefes uzağında."
Sayfa 302Kitabı okudu
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.