Son zamanlarda okuduğum en iyi kitaptı diyebilirim. Kitabın seveni olduğu kadar sevmeyeni de çok. Neden sevilmedi ve eleştiriliyor anlayabiliyorsunuz.
On altı yaşında çok şeyden belki de her şeyden nefret eden bir çocuğun gözünden okul ve hayata dair bilgiler ediniyoruz. Kaba bir üslup kullanıyor karakterimiz, olduğu gibi konuştuğunu ve kendi olduğunu düşündürtüyor. Ergenliğin vermiş olduğu o tavrı görüyorsunuz her sayfada. Aile bağları, yaşama ve insanlara karşı duyduğu öfke fazlasıyla içinize işliyor. Çok edebi bir haz vermiyor kitap ancak hayatın öyle içinde ki sizi kendine çekiyor.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}