içinden sana orman gibi yeşil baktığım bir fotoğraf* gökyüzünün sonsuz kuşlarının kanatlarında akan bir maviyi taşıyor usuna. kan bulaşan anılardan bağışlanacak mısın? yırtıp attığın mektupların kelimeleri uzamda asılı duruyorken, anımsayacak mısın ürküttüğün düşleri? büyük ayaklı devler gibi geçerken bir seraplar ülkesinden, kendinden şikayetçi olacak mısın depremler yarattın diye? anlağın yetmediği bilmeceler adımlarımızın önünde takıldığımız taşlar oluşturuyorken gözlerini kapayarak çaresiz korku kabilesi'ne, için rahat katılacak mısın? aktığın bir nehrin içinde yüzmek istemiyorsun diye, nehirden bağımsız bir yosun gibi yapışıp düşüncene, katılaşacak mısın? evren, bu yaranın kabuğunu sana hediye etti. kanatma lütfen. duygular, yeterince kan kaybetti.
·
82 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.