Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kestiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı , kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulamakti. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey.
Sayfa 169
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.