"İnsan, evrimin son halkası hatta kayıp halkasıdır; bir üst aşama için geçiş formudur." Bu zeminde bu cümleyi kurmayı ne engelleyebilir? Hiçbir şey engelleyemez. Dolayısıyla nasıl ki, tarihte Tanrı'yı icat ettik, bir süre kullandık attık; varlığı inşa ettik, daha sonra terk ettik, insanı da tarihte biz icat etmiştik, şimdi ondan da kurtulmalıyız; hatta aşmalıyız. Kısaca envanter anlamında bir gerçekliği masaya koyarsak, bu kümeler ne kadar değişik olursa olsun, hepsi idrâk sahibi insanın kullanımına, operasyonuna, manipülasyonuna açıktır. Saygıyı hak etmiyorlar. İnsan bedeni bile. Böyle bir ortamda bizim anlamdan, ahlâktan, değerden bahsetmemiz mümkün değil, edilmiyor da zaten. Hepsi uzlaşımsal; çünkü ahlâkî değerleri de inşaî kabul ediyorlar. Kamusal inşa yani. Dolayısıyla bizi aşan hiçbir fail ilke yok. Var olanı aşan bir varlık kategorimiz yok; dolayısıyla bizi aşan bir fazlalık, bir fazlalığımız yok. Kendine nispetle iş yapabileceğimiz, zeminde bir ölçüt yok. Sonuç çok vahim aslında, çünkü böyle bir bağlamda gerçekliği, gerçeği güç belirler; hakikatin gücü tatilde; gücün hakikatine hoş geldiniz.
Sayfa 23 - İhsan FazlıoğluKitabı okudu
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.